அமீரகப்பதிவர்களின் அட்டகாச அரட்டைகள்....

நவம்பர் 6 -என் வாழ்க்கையில் மறக்க முடியாத நாள் .(ஏன் என்ற பதிலை கடைசி வரியில பாருங்க)
அமீரகப்பதிவர்களின் அட்டகாச அரட்டைக்கு வெள்ளிக்கிழமை காலை 7.30க்கே
தயாரானேன்.
8மணிக்கெல்லாம் கீழைராஸாவின் சினுங்கல் ஆரம்பித்துவிட்டது.
…
ராஜாகமாலின் வருகைக்காக காத்திருந்து அழைத்துக் கொண்டு கீழைராஸாவின் வாகனத்தில் (கார்மேக) முகிலுடன் பிரியாணியை தூக்கிக் கொண்டு (இப்ப நாங்க தூக்கினோம் இத சாப்பிட்டதற்கு அப்புறம் எங்கள தூக்கப்போகுது) பேருந்து நின்றுக்கொண்டிருந்த இடத்திற்கு சென்றோம்.
மூக்குகண்ணாடியுடன் மூலையில் நின்றுக் கொண்டிருந்த நாஞ்சில் பிரதாப்பை நான் பேருந்து ஒட்டுனர் பாக்கிஸ்தானி என்று நினைத்துக் கொண்டேன்…பின்தான் தெரிந்தது உலகம் சுற்றும் வாலிபன் விருதை எனக்கு தந்த நாஞ்சில்பிராதாப் என்று…
கைகுலுக்கி உங்களை புகைப்படத்தில் பார்த்ததற்கும் நேரில் பார்பதற்கும் ரொம்ப வித்தியாசமிருக்கிறதே…என்று கூறிக் கொண்டேன்.அவரும் அப்படியே என்னைக்கண்டு கூறினார்.

முகில், ஹக்கீம், ஆசாத், நான்


ஆசாத்அண்ணன் சந்திரசேகர் ஹக்கீம் இவர்களும் வந்துவிடவே கைகளை கொடுத்து வாங்கிக்கொண்டு கிழக்கிற்கும் மேற்க்கிற்கும் அழைந்துக் கொண்டிருந்த எங்கள் டேராதளபதி கீழைராஸாவுடன் பேருந்து ஷார்ஜாவை நோக்கி புறப்பட்டது.

இதுவே இந்தியாவாக இருந்திருந்தால் பேருந்தில் பேனர் கட்டியிருக்கலாம் ஆனா அமீரகத்தில் அனுமதி வாங்கவேண்டும் என்றாலும் அந்தக் குறையும் இருக்கக் கூடாது என்ற ஆர்வத்தில் கீழைராஸா நான்கு போஸ்டர்களை பேருந்தினுல் அண்ணாச்சி அழைக்கிறார் என்ற வாசகத்துடன் ஒட்டி வைக்க பேருந்து ஷார்ஜா வந்து சேர்ந்தது.

காத்திருந்த ஆசிப்மீரான் (அண்ணாச்சி)கலையரசன் சுல்தான் பாய் கோபிநாத் கார்த்திக்கேயன் ஆதவன் சென்ஷி செந்தில்வேலன் லியோ இவர்கனைவரையும் அள்ளி திணித்திக் கொண்டு பேருந்து பெருமூச்சுடன் புறப்பட்டது…

நான் கல்லூரி செல்லாதவன் என்பதாலோ இந்த நிகழ்வு எனக்கு அமீரகப்பதிவர்கள் என்றக்கல்லூரியில் படிக்கும் மாணவர்கள் இணைந்து செல்லும் சுற்றுலாவாகவே எனக்கு காட்சியளித்தது.

இந்த பதிவர்களுக்கு மத்தியில் வயசு தடையில்லை மதங்கள் தடையில்லை அங்கு நட்பு ஒன்றே படிகளாய் இருந்தது.

இரண்டு மணிநேர பேருந்து பயணம் எனக்கு 20 நிமிடமாகவே தெரிந்தது. வாய்விட்டு சிரித்து அளவும் வயிறும் வலித்தது.

ஒவ்வொருவர்களும் ஒவ்வொருதுறைகளில் பணிபுரிந்தாலும் அவைகளை மறந்து ஒன்றாக இணைந்து 18 வயசு இளைஞர்களாக அந்த நிகழ்வுமாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.

இதற்கு முன் நடந்த பதிவர்களின் கூட்டத்தில் ஒருவருக்கொருவர் அறிமுகம் இருந்தாலும் அதில் நெருக்கம் தெரியவில்லை.இந்த சுற்றுலா நெருக்கத்தை கொடுத்து எல்லோருடைய மனதிலும் நட்பை ஆழமாக பதித்துவிட்டது.

சில பதிவர்கள் தாயகம் சென்றிருந்ததினாலும் சிலர் வேலையின் நிமித்தமாக கலந்துக்கொள்ள முடியாத சூழ்நிலையிலாலும் அவர்களை இந்த சுற்றுலா இழந்தாலும் அவர்களை நினைவுக் கூறும் முகமாக அண்ணாச்சியும் கீழைராஸாவும் அவ்வபோது அவர்களின் பெயர்களை உச்சரித்தார்கள்.

இந்த நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தையும் உடனுக்குடன் நேரடி ஒளிபரப்பை சென்ஷி அபாரமாக மடிகணினியில் தமிழ்மணத்திற்கு அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்.

வெள்ளிக்கிழமை ஜூம்மாத் தொழுகையை தொழுதுவிட்டு கோர்பக்கான் பீச்சில் பிரியாணியை இறக்கினோம்…வழக்கம்போல் சட்டி என் கஸ்டடியில்தான்…

பிரியாணி சட்டியை தூக்கிவரும் சுல்தன் பாய் ராஜாகமால்


அட....பிரியாணிய கொடுங்கப்பா.....

பிரியாணிய வச்சாச்சில்ல....


உண்ட களைப்பு தொண்டனுக்கும் உண்டு என்பதுபோல் சிலர் சரிரத்தை சாய்த்தார்கள்.

வாழ்க்கையில் ஒருமுறையாவது கிரிக்கெட் மட்டையை பிடித்து விளையாடிவிடவேண்டும் என்று காத்துக் கொண்டிருந்த எனக்கு பெரிய வாய்ப்பு கிடைத்தது.
அண்ணாச்சி ஒரு அணியாகவும்
தளபதி கீழைராஸா ஒரு அணியாகவும் பிரிந்தார்கள்.

இவங்கள்ளாலம் ஆடி என்னத்த ஜெயிக்க போறங்கன்னு அண்ணாச்சி பார்க்கிறார்



நிக்கிற ஸ்டைல பார்தீங்களா...தளபதி கீழைராஸா



தளபதிக்கு எப்பவுமே சேனாதிபதியா நான் இருக்கனும் என்பதால் தளபதி அணியில் நான்.
மட்டையை பிடித்து ஆறு வீச்சத்தில் ஒரு ரன் எடுத்தேன் …பந்தை வீசி ஒருவரை ஆட்டம் இழக்கவைத்தேன். என்னை மாதிரியான வீரர்களை வைத்துக்கொண்டு அணி எப்படி ஜெயிக்கிறது…அதனாலயே எங்க அணி தோத்திடுச்சு என்றாலும்…அண்ணாச்சி அணியை ஜெயிக்க வச்சுட்டோம்.

தீவிரமான ஆட்டம்



ஜெயிச்ச டீமோடு சேர்திட்டோமில்ல....


எல்லோரையும் தனித்தனியே பேட்டிக் கண்டார் முகில். குறும்படம் வந்த பின்னாடிதான் தெரியும் பேட்டியா இல்ல பொட்டியான்னு…

எப்போதுமே அமைதியாக ஒதுங்கி இருக்கக்கூடிய எனது நண்பர் ராஜாகமால் இந்த பதிவர்களின் குழுமத்தில் இணைந்து கலகலப்பானார்.

படகுசவாரி இனிமையாக இருந்தது.அங்கு அனைவரும் சேர்ந்து பாடிய பாடல்களும்தான்.

கடல் குளியல்…அண்ணாச்சி குளிக்க வரவில்லை …யாரோ சொன்னார்கள் பெருநாளைக்குதான் அண்ணாச்சி குளிப்பாருன்னு…
முத்தெடுப்பதாக எண்ணி முகில் நத்தைகளை எடுத்தார்.
பதிவுல நன்றாக நீச்சலடிக்கும் சென்ஷி கடல்ல கரகாட்டம் ஆடுவாருன்னு எதிர்பார்த்தேன் அதை கலையரசன் செய்தார்…

அடுத்த குடும்பச்சுற்றுலாவிற்கு இந்த பீச்சை வாங்கிடலாமான்னு சுல்தான் பாயின் டிஸ்கஷன்


லியோவும் கோபியும் கும்மி அடித்தாரகள்;…சுல்தான் பாயிடம் சுறுசுறுப்பான நீச்சல். தளபதியைப் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம் அவர் தரையிலேயே நீச்சலடிக்கக் கூடியவர் அவர் உடம்பை பார்த்துவிட்டு யாரும் ஏமாந்து விடக் கூடாது.

குளியலை முடித்துக் கொண்டு புறப்பட்டோம்…பேருந்தில் அண்ணாச்சியின் இனிமையான குரலில் பாடல்கள்…சுல்தான்பாயின் காதல் ஒவியப்பாடல்…
தளபதி கீழைராஸாவின் இஸ்லாமிய கீதம்
கலை கோபி சென்ஷி செந்தில் லியோ ஆதவன் இவர்களின் குத்துப்பாடல்கள் .

பலமுறை கோர்பகான் சென்றுள்ளேன்…வரும்போது அனைவரும் தூங்கிவிடுவது வழக்கம்…ஆனால் பதிவர்களின் இன்பச்சுற்றுலாவில் புறப்பட்டபோது எப்படி உற்சாகமிருந்ததோ அதே உற்சாகத்துடன் திரும்பி வரும்போதும் இருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது.
பிரியாவிடை கொடுத்து ஷார்ஜா வாசிகளை இறக்கிவிட்டு துபாய் வாசிகள் தளபதி கீழைராஸா நாஞ்சில் ஆசாத் அண்ணன் ராஜாகமால் ஹக்கீம் சந்திரசேகர் முகில் நாங்கள் மீதிருந்த பிரியாணியை பங்குப்போட்டு…

எங்களை ஏற்றிய இடத்திற்கே கொண்டு வந்து விட்ட எங்கள் தளபதி கீழைராஸா அவர்களுக்கு நன்றி கூறி மறக்காமல் அண்ணாச்சியை நினைவுக் கூர்ந்து விடைப்பெற்றோம்…
அண்ணாச்சி குறிப்பிட்டதைப் போல இந்த சுற்றுல வரலாற்றில் இடம்பிடிக்கக்கூடியதே…

எனது ஆரம்ப வரியில் குறிப்பிட்ட இந்த நவம்பர் 6 எனது வாழ்க்கையில் மறக்கமுடியாத நாள் ஆனால் மறந்துவிட்டேன் அன்று எனது பிறந்தநாள்…அந்த நாளையே இந்த சுற்றுலா மறக்கவைத்திருக்கிறது என்றால் பதிவர்களின் சுற்றுலா எந்தளவு வெற்றி பெற்றிருக்கிறது என்பதை இதிலிருந்தே தெரிந்துக் கொள்ளலாம்…வராதவர்கள் அடுத்தமுறை மிஸ்பண்ணிடாதீங்க…

சந்தோசத்துடன் வீடுவந்தேன்…அங்கே ஒரே பனிமூட்டம்…!